💠 آقای نماینده! ببخشید که موکلان شما درمانده‌اند
یک نماینده‌ی تازه وارد مجلس که از قضا در دوران تبلیغات انتخاباتی، سنگ صنعت و تولید و کارگر را بیشتر از دیگر سنگ‌ها به سینه می‌زد در گفتگو با یک خبرگزاری از نامه‌ی کارگران کارخانه‌ی کمپرسورسازی تبریز به کمیته‌ی امداد ابراز تأسف کرده و گفته است: «این اقدام، یک اقدام ناشیانه و به دور از شأن کارگران این مجموعه بود. ای کاش این کارگران نیز هم‌چون کارگران برخی از واحدهای مشکل دار صنعتی و تولیدی، از کانال قانونی، اقدام به اعتراض کرده و نتیجه‌ی اعتراض خود را از استانداری و ... پی‌گیر می‌شدند.»
این آقا که در جایگاه وکالت مردم نشسته، تأسفش از این نیست که چرا کارگران بعد از سه هفته پی‌گیری حقوقشان، نتوانسته‌اند به نتیجه برسند و آخرسر از سر استیصال و اضطرار از کمیته‌ی امداد استمداد کرده‌اند، بلکه تأسفش از این است که چرا درمانده شده‌اند و به کمیته‌ی امداد نامه نوشته‌اند؟!
آقای نماینده! وقتی وکیل مردم جنابعالی باشید که از درماندگی آنان تأسف بخورد که با چه اجازه‌ای درمانده‌اند و چرا به کمیته‌ی امداد نامه نوشته‌اند، کار به همین‌جا ختم می‌شود که کارگرِ بی‌چاره از گرفتن حقوقش آن‌قدر مأیوس شود که نامه بنویسد برای گرفتن جیره‌ی غذایی. بر آنان ایرادی نیست اگر به هر دری بزنند تا از این اوجِ درماندگی خارج شوند، اما به شما و امثال شما و مسئولین بسیار ایراد هست که شما وکیل آنان باشید و این کارگران به حقشان نرسند.
ضمنا آقای نماینده! به یاد داشته باشید نامه‌ای که به سه مسئول مستقیم این مساله یعنی استاندار، فرماندار و رئیس اداره‌ی کار، رونوشت شود نشان می‌دهد این کارگران اول از این سه کانال پی‌گیر مساله شده‌اند و وقتی نتیجه‌ای برایشان نداشته و آنان را به حقوقشان نرسانده است، بالاجبار به کمیته‌ی امداد نامه نوشته‌اند تا از گرسنگی نمیرند و رونوشتش را به این سه مسئول فرستاده‌اند تا به آنان بگویند حل نشدن مساله از سوی آنان، کار را به کجاها کشانده است.
