💠 ایستاده درغبار، یک فیلم خاصّ
«ایستاده در غبار» یک سینمایی نامتعارف و بی‌تعارف است. نامتعارف است یعنی یک مستندِ داستانیِ مولتی مونولوگِ بدون دیالوگ است؛ بازسازی تصویری یک تاریخ شفاهی معتبر با روایات متعدد زنده در یک خط داستانی مقبول و جذاب؛ یک فیلم حرفه‌ای با بازیگرانی ناشناخته اما با بازی‌گردانی‌ای عالی و صحنه پردازی‌ای بی‌نظیر.
این فیلم در کمال ناباوری هیچ نقصی ندارد! همه چیزش سر جای خودش هست و دقیقا آن‌چه که می‌بایستی می‌شده، شده است. این همه بی‌نقصی و خوبی در حالی است که فیلم در یک خط داستانی مستقیمِ زمانی و بی هیچ تعلیقی بیان شده و از جذابیت‌های خاص داستانی‌ای چون فلش‌بک و یا روایات موازی هم استفاده‌ای نبرده است. بداعت فیلم هم تقریبا جایی برای صدای محیطی شفاف و مستقل به آن معنا قائل نشده و هر آن‌چه هست از ورای روایات بیانی واقعی شنیده می‌شود و با این حال نقصانی در انتقال معنا وجود ندارد! این فیلم یک اثر جسورانه و نوآورانه در سینماست.
از این‌ها که بگذریم سراغ سوژه‌ای ناب رفته است و به حق هم از عهده‌ی سوژه‌پردازی‌اش خوب برآمده است. از هر تعارفی تهی است و با بیننده‌اش بسیار صادق است. سراغ روتوش نرفته است و اتفاقا در کشاکش این بیان صادقانه‌ی بدون روتوش است که سوژه‌اش را بسیار خوب می‌شناساند. حاج احمد متوسلیان را در روایت مختصر این فیلم، بیشتر و درست‌تر شناختم و دوست‌داشتنی‌ترش یافتم تا روایات مفصل‌تری که در گیر و دار تعارفات و ملاحظات گیر کرده‌اند و او را آن‌جور که هست روایتش نکرده‌اند، آن‌جور که می‌خواستندش روایت کرده‌اند. این فیلم مرا آن‌قدر شیفته‌ی حاج احمد کرد که حسرت زمان‌هایی را که چنین‌اش نمیشناختم به دلم گذاشت.
این فیلم را حتما ببینید.
پ.ن:
1. این فیلم به همت دبیرخانه‌ی «اولین جشنواره هنری شهدای دانشجوی آذربایجان شرقی» و در جنب این جشنواره اکران شد که جا دارد از تلاش‌های خالصانه‌ی برادر خوبم روح‌الله جوانعلی تشکری گرم کنم.
2. و بازیگر نقش حاج احمد چقدر خوب توانسته از عهده‌ی این روایت سنگین برآید! حیفم آمد این را ذکر نکنم. خدا می‌داند چقدر این فیلم دوست داشتنی است.
دختری از تبار تسنیم ...